The Woodcutter

คนตัดไม้คนตัดไม้

กาลครั้งหนึ่ง มีคนตัดไม้ที่เก่งมากคนหนึ่งซึ่งได้ทำงานกับพ่อค้าไม้กาลครั้งหนึ่ง มีคนตัดไม้ที่เก่งมากคนหนึ่งซึ่งได้ทำงานกับพ่อค้าไม้

เนื่องจากพ่อค้าให้ผลตอบแทนและสภาพการทำงานที่ดีให้แก่เขาเนื่องจากพ่อค้าให้ผลตอบแทนและสภาพการทำงานที่ดีให้แก่เขา

ดังนั้น คนตัดไม้จึงตั้งใจแน่วแน่ที่จะทำงานของเขาให้ดีที่สุดดังนั้น คนตัดไม้จึงตั้งใจแน่วแน่ที่จะทำงานของเขาให้ดีที่สุด

เจ้านายได้ให้ขวานและบอกให้เขาไปตัดไม้ในพื้นที่ที่กำหนดให้เจ้านายได้ให้ขวานและบอกให้เขาไปตัดไม้ในพื้นที่ที่กำหนดให้

ในวันแรกคนตัดไม้ สามารถตัดไม้ได้ถึง 18 ต้นในวันแรกคนตัดไม้ สามารถตัดไม้ได้ถึง 18 ต้น

เจ้านายประทับใจในตัวเขามาก และกล่าวชมเขาเจ้านายประทับใจในตัวเขามาก และกล่าวชมเขา

“ดีมาก ทำงานให้ดีต่อไปน่ะ”“ดีมาก ทำงานให้ดีต่อไปน่ะ”

เพราะเขาได้รับกำลังใจที่ดีจากเจ้านายเขาจึงตั้งใจที่จะทำงานหนักขึ้นในวันต่อมา แต่เขากลับตัดไม้ได้เพียง 15ต้นเท่านั้นเพราะเขาได้รับกำลังใจที่ดีจากเจ้านายเขาจึงตั้งใจที่จะทำงานหนักขึ้นในวันต่อมา แต่เขากลับตัดไม้ได้เพียง 15ต้นเท่านั้น

ในวันที่สาม เขาเพียรพยายามมากขึ้นไปอีกแต่กลับตัดไม้ได้เพียง 10 ต้นเท่านั้นในวันที่สาม เขาเพียรพยายามมากขึ้นไปอีกแต่กลับตัดไม้ได้เพียง 10 ต้นเท่านั้น

แต่ละวันผ่านไปเขากลับตัดไม้ได้น้อยลงทุกที คนตัดไม้รำพึงแต่ละวันผ่านไปเขากลับตัดไม้ได้น้อยลงทุกที คนตัดไม้รำพึง

กับตนเองว่า ความแข็งแรงของเขาคงลดน้อยถอยลงเสียแล้วกับตนเองว่า ความแข็งแรงของเขาคงลดน้อยถอยลงเสียแล้ว

เขาจึงไปหาเจ้านายของเขาเพื่อขอโทษ และบอกกับเจ้านายว่า เขาไม่เข้าใจว่าทำไมผลลัพธ์มันจึงเป็นเช่นนี้เขาจึงไปหาเจ้านายของเขาเพื่อขอโทษ และบอกกับเจ้านายว่า เขาไม่เข้าใจว่าทำไมผลลัพธ์มันจึงเป็นเช่นนี้

เจ้านายจึงถามเขาว่า “ เธอได้ลับขวานครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่?”เจ้านายจึงถามเขาว่า “ เธอได้ลับขวานครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่?”

“ลับขวานเหรอครับ? ผมไม่มีเวลาที่จะลับขวานของผมเลย ผมยุ่งอยู่แต่การตัดต้นไม้”“ลับขวานเหรอครับ? ผมไม่มีเวลาที่จะลับขวานของผมเลย ผมยุ่งอยู่แต่การตัดต้นไม้”

ข้อคิดของเรื่องนี้ข้อคิดของเรื่องนี้

ชีวิตของพวกเราก็เช่นกันบางครั้งเรายุ่งเสียจนไม่มีเวลาจะลับขวานให้คมอยู่เสมอชีวิตของพวกเราก็เช่นกันบางครั้งเรายุ่งเสียจนไม่มีเวลาจะลับขวานให้คมอยู่เสมอ

ในโลกทุกวันนี้ดูเหมือนทุกคนจะยุ่งมากขึ้นแต่กลับมีความสุขน้อยลงกว่าเคย ทำไมจึงเป็นเช่นนั้น?ในโลกทุกวันนี้ดูเหมือนทุกคนจะยุ่งมากขึ้นแต่กลับมีความสุขน้อยลงกว่าเคย ทำไมจึงเป็นเช่นนั้น?

เป็นไปได้หรือเปล่าที่ว่า พวกเราลืมที่จะมีชีวิตอยู่อย่างชาญฉลาดที่จะลับชีวิตของเราให้คมเป็นไปได้หรือเปล่าที่ว่า พวกเราลืมที่จะมีชีวิตอยู่อย่างชาญฉลาดที่จะลับชีวิตของเราให้คม

มันไม่ผิดที่เราจะทำงานหนักมันไม่ผิดที่เราจะทำงานหนัก

แต่เราไม่ควรวุ่นวายจนละเลยสิ่งที่สำคัญในชีวิต เช่น ชีวิตส่วนตัว การเอาใจใส่ผู้อื่น การให้เวลากับการอ่านหนังสือ และอื่นๆแต่เราไม่ควรวุ่นวายจนละเลยสิ่งที่สำคัญในชีวิต เช่น ชีวิตส่วนตัว การเอาใจใส่ผู้อื่น การให้เวลากับการอ่านหนังสือ และอื่นๆ

เราทุกคนต้องการเวลาที่จะผ่อนคลาย ที่จะคิดที่จะสร้างสมาธิ และที่จะได้เรียนรู้และเติบโตเราทุกคนต้องการเวลาที่จะผ่อนคลาย ที่จะคิดที่จะสร้างสมาธิ และที่จะได้เรียนรู้และเติบโต

ถ้าเราไม่ยอมใช้เวลาที่จะลับคมให้แก่ชีวิตของเรา เราจะกลายเป็นผู้ที่โง่เขลาและสูญเสียซึ่งประสิทธิผลและศักยภาพของเราถ้าเราไม่ยอมใช้เวลาที่จะลับคมให้แก่ชีวิตของเรา เราจะกลายเป็นผู้ที่โง่เขลาและสูญเสียซึ่งประสิทธิผลและศักยภาพของเรา

เป็นความรับผิดชอบของเราที่จะต้องรักษาและพัฒนาศักยภาพของตน เพราะมันจะเป็นส่วนหนึ่งที่จะรับประกันความสำเร็จและความเป็นที่ต้องการในอาชีพของตัวเราเป็นความรับผิดชอบของเราที่จะต้องรักษาและพัฒนาศักยภาพของตน เพราะมันจะเป็นส่วนหนึ่งที่จะรับประกันความสำเร็จและความเป็นที่ต้องการในอาชีพของตัวเรา

ดังนั้นขอให้เริ่มต้นตั้งแต่วันนี้ ลองคิดหาหนทางที่จะพัฒนาศักยภาพของเราเพื่อที่จะทำให้เราสามารถทำงานได้อย่างมีประสิทธิผลและสร้างมูลค่าเพิ่มให้แก่งานของเรามากขึ้นดังนั้นขอให้เริ่มต้นตั้งแต่วันนี้ ลองคิดหาหนทางที่จะพัฒนาศักยภาพของเราเพื่อที่จะทำให้เราสามารถทำงานได้อย่างมีประสิทธิผลและสร้างมูลค่าเพิ่มให้แก่งานของเรามากขึ้น

หวังว่าเรื่องนี้จะให้ข้อคิดแก่ชีวิตของเรามากขึ้นหวังว่าเรื่องนี้จะให้ข้อคิดแก่ชีวิตของเรามากขึ้น

ขอให้คุณมีความสุขตลอดไปขอให้คุณมีความสุขตลอดไป